Rywalizacja za młodu powoduje, że część dzieci rezygnuje ze sportu - szczególnie te, które osiągały gorsze wyniki. Im starsze dzieci, tym większa samoświadomość odnośnie samooceny i tym większe ryzyko szkód wywołanych przez rywalizację.

Eksperci radzą, by nauczyciel oceniał postępy indywidualne nastolatka, a nie to, jak wypada on na tle grupy. W jednej ze szkół społecznych w Warszawie uczniowie nie są oceniani za wyniki, jakie osiągają na lekcjach WF, a za uczestnictwo w nich – im mniej absencji, tym wyższa ocena. Uczniowie mogą wybrać dowolne zajęcia z całej palety – m.in. jogi, siłowni, aerobiku, gier zespołowych itp. Daje to niezłe rezultaty, bo całoroczne czy semestralne zwolnienia z zajęć sportowych zdarzają się rzadko.

To oczywiste, że kluczową rolę w budowaniu odpowiedniego nawyku ruchu odgrywają rodzice. Tymczasem wciąż jedynie 44 proc. dzieci po szkole podejmuje aktywność fizyczną (spacery, jazda na rowerze) wspólnie z rodzicami. 48 proc. dzieci zawożonych jest do szkoły samochodem przez rodziców.
  

Bezruch powoduje m.in. tycie. Z badania COSI (Europejska Inicjatywa Kontroli Otyłości Dziecięcej) Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), w którym wzięło udział 17 krajów europejskich (w tym Polska) wynika, że tylko nieco ponad połowa (56,6 proc.) ośmiolatków ma BMI w normie!

Jedna trzecia uczniów klas drugich i trzecich (31,2 proc.) cierpi z powodu nadwagi (18,5 proc.) lub otyłości (12,7 proc.).
 

Otyłe dziecko niemal na pewno będzie otyłym dorosłym

Otyłość pociąga za sobą szereg konsekwencji zdrowotnych i psychologicznych, zarówno w okresie dzieciństwa, jak i w wieku dorosłym.

Bezpośrednio zwiększa ryzyko:

• stłuszczenia wątroby
• astmy
• schorzeń układu szkieletowo-mięśniowego i ortopedycznych
• bezdechu sennego
• nadciśnienia
• nieprawidłowej tolerancji glukozy
• cukrzycy typu 2
• problemów behawioralno-emocjonalnych

Otyłość u dzieci dodatkowo często prowadzi do ich nękania i stygmatyzacji, do słabej socjalizacji i może być przyczyną gorszych wyników w nauce.

Ponadto przeprowadzone badania wskazują, że otyłość wieku dziecięcego odciska trwały ślad na zdrowiu w wieku dorosłym, nawet jeżeli z czasem wskaźnik masy ciała (BMI) ulegnie poprawie.

Dr Aneta Górska-Kot, specjalista pediatra ze Szpitala Dziecięcego im. prof. dr med. Jana Bogdanowicza w Warszawie podkreśla, że nie da się przecenić wartości ruchu w rozwoju dziecka. To, czy dziecko się rusza, rzutuje na całe jego życie. 

- Ruch wpływa na ich sprawność, rozwój układu mięśniowo- kostnego,  sprawność stawów, zapobiega osteoporozie w przyszłości, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie  układu krążenia, układu oddechowego. To wszystko wydaje się oczywiste. Ale warto wiedzieć, że umiarkowany ruch wpływa także na sprawność układu immunologicznego i mobilizuje siły obronne naszego organizmu, wpływa pozytywnie na sen - mówi.

Przypomina o niebanalnych dodatkowych korzyściach w postaci pozytywnego wpływu na kompetencje społeczne dzieci, które są rozwijane zwłaszcza w grach zespołowych.

- Dzieci uczą się kooperować ze swoimi rówieśnikami, a także zdrowej rywalizacji. Nie bez kozery mówimy: w zdrowym ciele zdrowy duch – bo ruch wpływa nie tylko na rozwój fizyczny dzieci, ale także na ich psychikę i samopoczucie - mówi dr Górska-Kot.

Wskazuje, że dzieci, które dużo się ruszają, mają mniejsze ryzyko depresji.

- Wreszcie ruch ma także wpływ na funkcje poznawcze. Mówi się o tym od dawna, ale dziś mamy już na to dowody naukowe: odpowiednia dawka aktywności fizycznej poprawia funkcjonowanie mózgu, wpływając pozytywnie na koncentrację, pamięć i kreatywność dzieci. Wszystkie te elementy ułatwiają najmłodszym przyswajanie wiedzy - dodaje.